Moederdag; een wandeling door het verleden
- campagnes
- praat
Beschrijf Wesley toen hij jonger was?
Els: Zeer energiek, een beetje rebels, eigenzinnig, maar altijd positief. Wesley accepteerde mensen zoals ze waren en had veel vriendschappen. Hij was altijd bezig en betrokken. School was minder interessant voor Wes. School was een vereiste, maar niet zijn favoriete plek om te zijn.
Waarom vond je je schooljaren niet leuk?
Wesley: Ik ging naar school omdat ik niet wist wat ik wilde doen. Dus maakte ik de middelbare school af en ging verder met een andere opleiding omdat ik nog steeds niet precies wist wat ik wilde worden. Ik bleef gewoon dingen uitproberen. je Maar uiteindelijk je kom je op een punt als je wat ouder bent en je eindelijk een passie vindt. Ik ontdekte tekenen, ontwerpen en creëren. Dit was iets waar ik mee door wilde gaan.
Els: Ik zal nooit vergeten dat Wesley op een dag thuiskwam van school, me in de ogen keek en zei 'mam, ik wil ingenieur worden.' Ik wist diep van binnen dat dat niet bij hem paste, maar stemde toe. 'Als dat is wat je wil, ga dan voor techniek,' antwoordde ik. Na twee of drie weken zat hij teleurgesteld aan de eettafel te vertellen dat dit niet was wat hij verwachtte en niet iets was wat hij wilde nastreven. Ik keek naar zijn vader en onze onmiddellijke reactie was dat we moesten ingrijpen en zijn school moesten bellen om de alternatieve mogelijkheden te bespreken.
Na een gesprek met zijn mentor deden ze een nieuwe test en kwamen ze terug met een antwoord dat later zijn roeping werd: Wesley moet hands-on zijn en creativiteit nastreven. Op basis van dit resultaat moesten we drie weken na aanvang van het schooljaar op zoek naar een nieuwe school. Hij begon bijna een maand te laat op een nieuwe school, maar was erg blij deel uit te maken van een creatieve gemeenschap. Hij had altijd een grote glimlach op zijn gezicht, en ik was zo blij voor hem. Ik herinner me dat ik me naar de winkel haastte voor kunstbenodigdheden. Dit was zo nieuw voor ons!
Wesley: Tekenen, ontwerpen en verbeelden. Creëren is altijd al een deel van mij geweest, maar ik had geen idee dat er scholen en cursussen waren die gericht waren op creativiteit. Ik ging ineens naar een school met vakken als tekenen, waar je posters kan printen, met computers kan leren werken en animatiefilmpjes kan maken. Het begon allemaal op deze school, dat is het coole gedeelte. Ik ontwikkelde mijn eerste creatieve vaardigheden al op jonge leeftijd.
Heb je uiteindelijk je opleiding afgemaakt?
Wesley: Ja, ik heb mijn school afgemaakt in Den Haag en mijn diploma Creative Arts & Graphic Design gehaald in Rotterdam. Ik wist nog steeds niet wat ik wilde worden en hoe ik mijn creativiteit kon gebruiken. Daarna heb ik nog een studie Marketing en Entertainment Management gedaan, die ik ook heb afgerond. Voor deze laatste studie moest ik een stage vinden. Ik pakte mijn spullen en verhuisde naar het prachtige island van Curaçao en dat is eigenlijk waar BLACK BANANAS begon. Eén bedrukt T-shirt werden er honderd, uiteindelijk werden dat er in Nederland nog eens duizend en was het bedrijf geboren.
Super cool. Els, op welke manier heeft jeWesley moeten steunen met de start van BLACK BANANAS?
Els: Ik weet niet of ik veel invloed heb gehad op het succes van het bedrijf. Wesley had altijd al een ondernemersgeest en Wesley zijn eigen vrije keuzes laten maken speelde een belangrijke rol. Toen hij, zoals ik eerder zei, techniek wilde verkennen, dacht ik bij mezelf: laat hem zijn eigen keuzes en fouten maken. Alleen dan zal hij zijn ware passie vinden.
We beseften al snel dat Wes niet iemand was die voor een baas zou kunnen werken. Hij is niet iemand die luistert als hem verteld wordt wat hij moet doen. We botsten vaak omdat ik wilde dat hij iets in huis deed, maar hij weigerde en je kon zijn opstandigheid zien. Uiteindelijk dacht ik weer: volg je eigen weg, maak je eigen fouten en leer ervan.
Het leven was voor Wesley een kwestie van vallen en opstaan. Hoe vertaalde zich dat naar de start van BLACK BANANAS?
Els: Waar moet je beginnen? je begin met niets. En als ouder denk je : ja, streef je ideeën na en ga ervoor. En ik herinner me een gesprek met hem waarin ik zei dat als ik in de toekomst 80 jaar ben en je bij me op bezoek kom voor een kop koffie, ik hoop dat je tegen me zegt: 'weet je nog dat ik iets in de mode probeerde en dat het niet lukte?' In plaats van: 'had ik het maar geprobeerd, jammer dat het niet gelukt is.' En zo voelde ik het ook. Probeer het gewoon.
Wesley: Ik heb altijd een enorme vrijheid gevoeld bij het nastreven van mijn gekke ideeën. Veel ouders zouden ondernemerschap net van school lastig vinden. je heb je geen spaargeld en je heb je geen ervaring, veel succes!
Nu ik erover nadenk, herken ik dat mijn ouders me altijd gesteund hebben, of het nu een groot succes zou worden of niet. Ze deden altijd alsof het hoe dan ook een groot succes zou worden! Dat was hun mentaliteit, hun manier om mij te steunen, en op die manier geloofde ik ook altijd dat BLACK BANANAS een succes zou worden.
Els: Nou, het gaat niet alleen om geloven. De waarheid is dat we weten hoe moeilijk het is om succesvol te worden. Ik bedoel, velen willen professionele football spelers worden, maar je weet dat er maar een paar slagen. En je weet dat er veel mensen zijn die model willen worden en je weet ook dat er maar een paar slagen. Mensen die een bedrijf beginnen slagen er ook maar een paar in. En je kan het natuurlijk proberen, maar er is geen zekerheid.
We hebben destijds wel gezegd: maak jezelf niet ver in de schulden met een enorme lening, maar bouw het op. Ga geen duizenden euro's lenen bij een bank met de kans dat je geen succes hebt en een jaar later stopt om met zo'n schuld te blijven zitten.
Wesley: Ja, dat was waarschijnlijk het beste advies dat ik ooit heb gekregen als startende ondernemer. Ik heb maar één keer geld geleend van mijn ouders.
Els: Ja, dat was niet eens lenen.
Wesley: Haha. Nee?
Els: Ik weet nog dat we in de achtertuin zaten en Wesley begon over zijn volgende stap: 'Als ik 1000 euro had...' gevolgd door al zijn creatieve ideeën. Ik zei: 'Stop daar. Schrijf op wat je met die 1000 euro zou doen en laat het me zien.' Dus later kwam hij met zijn papiertje naar mijn man en mij toe. We dachten: 'Laat hem maar zweten, laten we eens kijken waar hij mee komt.'
Wes begon in detail uit te leggen. Eenmaal klaar zei ik: 'nou dan moet je dat maar allemaal gaan doen'. je heeft dat geld niet, maar wij wel dus ga je gang. Maar onthoud: het is niet voor vakantie, het is alleen voor wat je op je papiertje heeft geschreven. Ik lachte en zei dat ik de eerste aandeelhouder van het bedrijf was geworden en op een dag je'miljonair zal worden.
Wesley begon met BLACK BANANAS vanuit huis. Hoe zag dat eruit in die tijd?
Els: Nou, in het begin was het echt leuk en spannend. Want hij had maar één grote Ikea-kast vol met wat ontwerpen van petjes en dat was het eigenlijk wel die hij van tijd tot tijd verkocht. Maar toen begon hij meer T-shirts te maken en die ene Ikea kast werden er twee. En dan weer na een paar maanden werd het allemaal te klein. We gingen de ruimte op zolder opvullen, en moesten een derde kast kopen. Maar het zou nooit genoeg zijn: elke week kwamen er meer dozen en tassen bij.
Uiteindelijk was mijn huis helemaal gevuld van de voordeur tot aan de zolder. Etiketten, verpakkingen, producten, alles. Ik had één uitzondering: niet in mijn slaapkamer. Verder was het hele huis van vloer tot plafond gevuld, het was helemaal BLACK BANANAS.
